امام هادی (ع)،امام دهم شیعیان

امام علی بن محمد مشهور به امام هادی یا امام علی النقی در ۱۵ ذی الحجه سال ۲۱۲ ق در منطقه ای به نام صریا در نزدیکی مدینه متولد شد.(مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۹۷). پدر ایشان امام جواد(ع) و مادرش کنیزی به نام سمانه مغربیه بود.
​

خصوصیات ظاهری و اخلاقی امام هادی (ع)​

امام دهم شیعیان، امام هادی (ع) دارای قامتی متوسط، گونه هایش اندکی برآمده و سرخ و سفید و چشمانی درشت بود. لباس امام جبه ای خشن بود و او زیر پای خود حصیری پهن می کرد و زندگی ساده ای داشت.

ایشان انگشتری به انگشت داشتند که نقش انگشتر «اللّه ربّی و هو عصمتی من خلقه؛ خداوند پروردگار من است و حامی ام از شر آفریدگانش» گزارش شد.( دخیل، ائمتنا، ج۲، ص۲۰۹. ) همچنین نقش انگشتر دیگر وی، «حفظ العهود من أخلاق المعبود؛ پایبندی به پیمان ها از خُلق خداوند است» ثبت شد. (مجلسی، بحارالأنوار، ج۵۰، ص۱۱۷.)

امام هادی (ع) بسیار بخشنده بودند و همیشه بر لبانش تبسم بود، به طوری که هر غمگینی که بر وی می نگریست، شاد می شد. امام دارای شکوه و هیبتی بودند که همه افراد از جمله حاکمان آن زمان به ایشان احترام زیادی قائل بودند.

حضرت هادی دارای خصال پسندیده و زهد و دانش فراوان بودند که بر مسائل فقهی و اسلامی تسلط کامل داشتند. شبها اوقات امام (ع) پیوسته به نماز و طاعت و تلاوت قرآن و راز و نیاز با معبود می گذشت.

فرزندان​

علمای شیعه از چهار پسر به نام‌های حسن، محمد، حسین و جعفر برای امام هادی یاد کرده‌اند. دختری نیز به او نسبت دادند که شیخ مفید، نامش را عایشه و ابن شهرآشوب، او را عِلِّیّه( یا عَلیِّه) خواند. در برخی از منابع دختر دیگری برای او به نام دَلاله نام میبرند. نویسندگان اهل سنّت نیز فرزندان امام دهم شیعیان را چهار پسر و یک دختر دانستند.
​

امام هادی (ع) دارای قامتی متوسط، گونه هایش اندکی برآمده و سرخ و سفید و چشمانی درشت بود.​
مدت امامت امام علی النقی (ع)​

امام علی بن محمد، در سال ۲۲۰ق در ۸ سالگی به امامت رسید اما به امامت رسیدن امام جواد(ع ) در سن کم باعث شد که شیعیان تردیدی در امامت امام هادی (ع ) نداشته باشند.

پیشنهاد سردبیر :  شروع دیابت چگونه است؟

شیعیان پس از امام نهم، به استثنای عده اندکی، امامت امام هادی(ع) را پذیرفتند و آن عده اندک، موسی بن محمد، معروف به موسی مبرقع را امام دانستند. (نوبختی، فرق الشیعه، ۱۳۶۱ش، ص۱۳۴.) اما پس از مدتی این عده نیز امامت امام هادی را پذیرفتند.

دوران امامت علی بن محمد، امام دهم شیعیان،۳۳ سال بود که ۷ سال از امامت خود را در دوره خلافت معتصم عباسی سپری کرد. پنج سال از دوران امامت خود را با خلافت واثق، چهارده سال با خلافت متوکل، شش ماه با خلافت مستنصر، دو سال و نه ماه با خلافت مستعین و هشت سال و اندی با خلافت معتزسپری نمود.

در زمان امام هادی اختناق شدیدی از سوی خلفای عباسی حاکم بود و ایشان از طریق سازمان وکالت و نامه نگاری با شیعیان در ارتباط بود و علی بن جعفر الهمانی، ابوعلی بن راشد و حسن بن عبد ربّه یا بنا به گزارش برخی فرزندش «علی» از وکیلان امام هادی بودند.
​

شهادت و آرامگاه امام هادی (ع)​

ایشان در ماه رجب سال ۲۵۴ق پس از ۲۰ سال و ۹ ماه اقامت در سامرا، در ۴۱ سالگی از دنیا رفت.

امام دهم در زمان حکومت معتز عباسی مسموم شد و به شهادت رسید. (طبری شیعی، دلائل الامامه، ص۲۱۲) اما ابن شهر آشوب می نویسد امام در اواخر حکومت معتمد مسموم و شهید شد و از ابن بابویه نقل کرد که معتمد به او سم داد.

امام حسن عسکری در تشییع جنازه پدر شرکت کرد و قبل از آنکه خلیفه عباسی در تشییع شرکت نماید، بر جنازه پدر نماز خواند. سپس امام دهم را در خانه ای که در آن بیست سال زندانی و تحت نظر بود، به خاک سپردند.

پیشنهاد سردبیر :  آزمایش ادرار 24 ساعته چیست ؟

از آن سال به بعد امام حسن عسکری پیشوای حق شد و بار تعهد امامت را بر دوش گرفت. محل دفن امام هادی(ع) و فرزندش امام حسن عسکری(ع) در سامرا به حرم عسکریین شناخته می شود.