به گزارش خبرنگار اعزامي پايگاه اطلاع رساني حج به سرزمين وحي، روز نهم ربيع الاول مصادف با سالروز به امامت رسيدن و آغاز امامت و ولايت بقيه الله الاعظم حضرت صاحب الزمان(عج) است كه طبق سنت ديرينه مردم مومن و عاشقان و ارادتمندان خاندان عصمت وطهارت جشن مي گيرند.
امسال نيز زائران حرم نبوي و ائمه مظلوم بقيع(ع) از سراسر دنيا و به ويژه ايران اسلامي اين روز فرخنده را گرامي داشتند و به پخش شيريني و در برنامه هاي جشن و سرور در هتل هاي محل اقامت خويش در جوار قبر مطهر رسول خدا(ص) و ائمه بقيع پرداختند.
شب گذشته برنامه هاي متنوع فرهنگي و جشن و سرور از سوي دفتر نمايندگي بعثه مقام معظم رهبري در مدينه منوره با حضور سخنرانان و مداحان كشورمان براي زائران ايراني حاضر در سرزمين وحي برگزار شد كه سخنرانان هدف از بعثت انبياء و علت و دلايل عقلي و نقلي خالي نماندن زمين از حجت الهي را تشريح كرده و در باب مهدويت و انتظار و ويژگي هاي منتظران به ايراد سخن پرداختند.
همچنين مداحان برجسته كشوري كه در سرزمين وحي و مدينه منوره حضور داشتند اشعاري در رثاي امام مهدي(عج) خواندند و قرائت دعاي فرج و سلامتي امام زمان(عج) وجه مشترك و شاه بيت همه اين برنامه ها بود و عاشقان اهل بيت رسول خدا(ص) در اين فضا و مكان معنوي در مراسم جشن آغاز امامت فرزند دلبند آن نبي الهي شركت كردند و به مادرشان حضرت زهرا(س) تبريك گفتند.
زائران ايراني همچنين به صورت خود جوش؛ فردي يا گروهي نسبت به تهيه شيريني اقدام كرده بودند كه پس از اتمام مراسم با ذكر صلوات هاي مكرر در ميان حاضرين توزيع شد.
در ادامه وقايع روزهشتم ربيع الاول شهادت امام حسن عسكري(ع) و نهم ريبع الاول سالروز آغاز امامت و رهبري امام عصر(عج) را از منابع تاريخي مرور می كنيم:
روز جمعه، هشتم ربيع الاول سال 260 هـ.ق، امام حسن عسكري عليه‌السلام پس از اين كه نماز صبح را خواندند، بر اثر زهري كه هشت روز قبل معتمد به ايشان خورانده بود، به شهادت رسيد. اين حادثه در شرايطي روي داد كه امام يازدهم افزون بر اين كه مانند پدران خود زمينه را براي غيبت آماده كرده بود، شب پيش از شهادت شان، دور از چشم مأموران خليفه، نامه‌هاي بسياري به شهرهاي شيعه نشين فرستادند. خبر شهادت امام در سراسر شهر سامرا پيچيد و مردم به احترام او عزاداري كردند. به گفته مورخان، در روز شهادت امام، سامرا به صحراي قيامت تبديل شده بود.
عثمان بن سعيد عمري، به نمايندگي از حجت بن‌الحسن عليه‌السلام متصدي غسل و كفن و دفن حضرت شد و بر اساس گفته شيخ صدوق، خود امام زمان عليه‌السلام با كنار زدن عمويش جعفر كه قصد نمازگزاردن داشت، بر بدن پدر بزرگوارش نماز خواند.
حكومت عباسي از مدت‌ها پيش بر اساس سخن رسول‌الله صلي‌الله عليه و آله و امامان معصوم عليهم السلام مبني بر اين كه مهدي فرزند امام حسن عسكري عليه السلام است، امام يازدهم را زير نظر داشت و مراقب بود تا فرزندي از ايشان نماند، ولي امام يازدهم با پنهان نگه داشتن خبر ولادت فرزندش اين نقشه را باطل كرده بود. پس از شهادت امام كم كم خبر فرزندي به نام مهدي عليه‌السلام پخش شد و تلاش چند باره خليفه عباسي براي يافتن امام مهدي عليه‌السلام به نتيجه نرسيد.
عثمان بن سعيد، نائب اول امام بود و با آغاز غيبت ولي عصر عليه السلام توقيعات حضرت را به شيعيان مي‌رساند. از همين زمان بود كه شيعيان براي نخستين بار طعم غيبت را چشيدند. آغاز غيبت صغرا مصادف با آغاز امامت حضرت مهدي عليه السلام بود تا مردم آرام آرام با مفهوم تلخ و دردناك غيبت آشنا شده، بتوانند تا آن زمان كه به اشتباه خود پي مي‌برند و به وظايف خود در برابر امامان آگاه مي‌شوند، همچنان ديندار بمانند. در دوران غيبت صغرا چهار نايب خاص، امر وساطت ميان امام عليه السلام و شيعيان را به عهده داشته و چنان‌كه خواهيم ديد، همه آنها معروف و سرشناس بوده‌اند. آنان احكام دين را از وجود اقدس امام زمان عليه السلام گرفته و در اختيار شيعيان مي‌گذاشتند.
سؤالات [كتبي و شفاهي] ايشان را به حضور امام زمان عليه السلام برده و سپس پاسخ را به شيعيان مي‌رسانيدند و همچنين، وجوه شرعي شيعيان را با وكالتي، كه از امام داشتند، مي‌گرفتند [و به حضرت تحويل مي‌دادند يا با اجازة ايشان مصرف مي‌كردند] آنان جمعي بودند كه امام حسن عسكري عليه السلام در زمان حيات خود عدالتشان را تأييد فرمود و همه را به عنوان امين امام زمان عليه السلام معرفي كرد و بعد از خود، ناظر املاك و متصدي كارهاي خويش گردانيد، و آنها را با نام و نسب به مردم معرفي نمود.